Dla mnie wolontariat łączy się nierozerwalnie z wrażliwością na otaczający mnie świat, a szczególnie z uważnością na drugiego człowieka, z poszanowaniem jego godności, indywidualności i różnorodności. Wypływa z troski o zaspokojenie jego potrzeb, począwszy od tych podstawowych, po potrzeby wyższego rzędu np. akceptacji, miłości czy przynależności do grupy społecznej, bez względu na płeć, wiek czy stopień sprawności.
Ukończyłam studia wyższe w Akademii Medycznej w Lublinie. Przez 26 lat pracowałam w Szpitalu Specjalistycznym św. Zofii w Warszawie jako położna specjalistka, wspierając rodziców swoją wiedzą, sercem i doświadczeniem w opiece nad nowo narodzonym dzieckiem. Wiele lat prowadziłam spotkania edukacyjne w ramach Szkół Rodzenia, przygotowujące do podejmowania nowych życiowych wyzwań związanych z rodzicielstwem. W swojej pracy szczególną uwagę poświęcałam na budowanie dobrych relacji z pacjentami, opartych na zaufaniu, szacunku i poszanowaniu godności, co dawało im komfort i poczucie bezpieczeństwa.
Wierzę, że umiejętności i doświadczenie zdobyte w pracy położnej, wrażliwość i empatia pomogą mi w podjętym ponad rok temu, nowym wyzwaniu, kontynuowaniu integracyjnej misji po śmierci mojego męża Piotra Pawłowskiego.
Fundacja Integracja, Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji, Magazyn Integracja i portal www.niepelnosprawni.pl, które teraz prowadzę, zmieniają polską rzeczywistość pod kątem dostępności dla osób z niepełnosprawnością. Realizujemy to poprzez działania edukacyjne, informacyjne, integrujące, aktywizujące i wspierające. Centrum naszego zainteresowania stanowi człowiek ze szczególnymi potrzebami, z niepełnosprawnością, starszy, zagrożony wykluczeniem społecznym.
Realizowanie integracyjnej misji stwarza ogromne możliwości do rozwijania wolontariatu pracowniczego. I jest to kolejne dla nas zadanie na już i na przyszłość.